Dit apparaat werd gebruikt in Byzantijnse en vroegchristelijke architectuur, zoals geïllustreerd door de lichtbeukmuren onder de zijbogen van de Hagia Sophia in Constantinopel (532–563). De lichtbeuk werd het meest ontwikkeld en werd veel gebruikt in de romaanse en gotische periode.
Wat is het belangrijkste gebruik van lichtbeuk?
Het doel is om licht, frisse lucht of beide toe te laten. Historisch gezien duidde lichtbeuk op een bovenste verdieping van een Romeinse basiliek of van het schip van een romaanse of gotische kerk, waarvan de muren boven de daklijnen van de lagere zijbeuken uitsteken en zijn doorboord met ramen.
Waar is een lichtbeuk gevonden?
Een lichtbeuk is een type raam dat gewoonlijk op of nabij de daklijn wordt aangetroffen. Het heeft vaak de vorm van een reeks ramen over de bovenkant van gebouwen die natuurlijk licht binnenlaten zonder de privacy of veiligheid in gevaar te brengen.
Wat is het verschil tussen lichtbeuk en dakkapel?
is that clerestory is (architectuur) het bovenste deel van een muur met ramen om natuurlijk licht binnen te laten in een gebouw, vooral in het schip, transept en koor van een kerk of kathedraal, terwijl dakkapel (architectuur) een kamerachtige, overdekte projectie van een schuin dak is.
Wie heeft de lichtbeuk uitgevonden?
De eerste lichtbeuk verscheen in de tempels van het oude Egypte en werd vervolgens gebruikt in de Hellenistische cultuur, van waaruit ze werden overgenomen door de oude Romeinen. Vroegchristelijke kerken en sommigeByzantijnse kerken, vooral in Italië, baseerden hun vorm op de Romeinse basiliek.
