We stellen ons voor dat het immuunsysteem zelf-niet-zelfdiscriminatie bereikt tijdens adaptieve immuniteit, niet door de structurele verschillen tussen zelf- en lichaamsvreemde antigenen te herkennen, maar eerder door de gretigheid van T cel activatie.
Hoe maakt het immuunsysteem onderscheid tussen zelf en niet-zelf?
Het aangeboren immuunsysteem biedt onmiddellijke verdediging tegen infectie, maar verleent de gastheer geen langdurige of beschermende immuniteit. Aangeboren onderscheid tussen zelf en niet-zelf is voornamelijk gebaseerd op receptoren, die niet-zelf-moleculen herkennen die aanwezig zijn in pathogenen, maar niet aanwezig zijn in de gastheer.
Wat herkent adaptieve immuniteit?
Omdat het adaptieve immuunsysteem specifieke pathogenen kan leren en onthouden, kan het langdurige verdediging en bescherming bieden tegen terugkerende infecties. Wanneer het adaptieve immuunsysteem wordt blootgesteld aan een nieuwe bedreiging, worden de specifieke kenmerken van het antigeen onthouden, zodat we de ziekte niet opnieuw krijgen.
Hoe het immuunsysteem zelf-niet-zelf-discriminatie bereikt tijdens adaptieve immuniteit?
Het immuunsysteem bewerkstelligt zelf-niet-zelf-discriminatie, gedeeltelijk door gebruik te maken van celoppervlakherkenningsmoleculen die, wanneer geactiveerd door niet-zelf-liganden, leidt tot de ontwikkeling van ontstekingsmoleculen en/of of de dood van aangrenzende cellen.
Wat iszelf- en niet-zelfherkenning?
• Elk organisme heeft unieke moleculen op het oppervlak van zijn cellen. Het immuunsysteem kan onderscheid maken tussen lichaamscellen ('zelf') en lichaamsvreemd materiaal ('niet-zelf'). Het reageert op de aanwezigheid van lichaamsvreemd materiaal met een immuunrespons die het binnendringende materiaal uit het lichaam verwijdert.
