Activator-eiwitten binden aan regulerende plaatsen op DNA in de buurt van promotorregio's die fungeren als aan/uit-schakelaars. Deze binding vergemakkelijkt de RNA-polymerase-activiteit en transcriptie van nabijgelegen genen.
Waar binden activatoren en repressoren zich aan elkaar?
DNA-segmenten in de buurt van de promotor dienen als eiwitbindingsplaatsen - de meeste van deze plaatsen worden operators genoemd - voor regulerende eiwitten die activatoren en repressoren worden genoemd. Voor sommige genen is de binding van een activator-eiwit aan zijn doel-DNA-plaats een noodzakelijke voorwaarde om de transcriptie te laten beginnen.
Waar bindt een activator aan?
De meeste activatoren binden aan de grote groeven van de dubbele helix, omdat deze gebieden de neiging hebben om breder te zijn, maar er zijn er die zich zullen binden aan de kleine groeven. Activator-bindingsplaatsen kunnen zeer dicht bij de promotor of talrijke basenparen verwijderd zijn.
Waaraan bindt het activator-eiwit?
De delen van een activator-eiwit: het DNA-bindingsdomein (dat zich hecht aan de herkenningsplaats in het DNA) en het activeringsdomein, dat het "zakelijke einde" is van de activator die de transcriptie daadwerkelijk bevordert, bijvoorbeeld door de vorming van het transcriptie-initiatiecomplex te vergemakkelijken.
Waar zou een activator aan dit operon binden?
Een activator bindt in het regulerende gebied van een operon, waardoor RNA-polymerase aan de promotor kan binden, waardoorhet verbeteren van de transcriptie van dit operon. Een inductor beïnvloedt transcriptie door interactie met een repressor of activator. Het trp-operon is een klassiek voorbeeld van een onderdrukbaar operon.