Organochloorpesticiden zijn gechloreerde koolwaterstoffen die van de jaren 1940 tot 1960 op grote schaal werden gebruikt in de landbouw en de bestrijding van muggen. Representatieve verbindingen in deze groep zijn onder meer DDT, methoxychloor, dieldrin, chloordaan chloordaan. Het heeft een halfwaardetijd voor het milieu van 10 tot 20 jaar. https://en.wikipedia.org › wiki › Chloordaan
Chlordane - Wikipedia
toxafeen, mirex, kepone, lindaan lindaan Lindaan, ook bekend als gamma-hexachloorcyclohexaan (γ-HCH), gammaxeen, Gammallin en soms ten onrechte benzeenhexachloride (BHC) genoemd, is een organochloorchemicalie en een isomeer van hexachloorcyclohexaan dat zowel als landbouwinsecticide is gebruikt als als farmaceutische behandeling voor luizen en schurft … https://en.wikipedia.org › wiki › Lindane
Lindane - Wikipedia
en benzeenhexachloride.
Hoe werken organochloorpesticiden?
Organochloorverbindingen (gechloreerde koolwaterstoffen)
Bestrijd plagen door zenuwimpulstransmissie te verstoren (verstoort de ionenstroom op axon-/synapsniveau). Over het algemeen persistent in bodem, voedsel en in menselijke en dierlijke lichamen (niet snel afgebroken). Ze kunnen zich ophopen in vetweefsel.
Waar komen organochloorpesticiden vandaan?
Natuurlijk voorkomen. Veel organochloorverbindingen zijn geïsoleerd uit natuurlijke bronnen, variërend van bacteriën tot mensen. Gechloreerde organische verbindingen worden aangetroffen in bijna elke klasse van biomoleculen en natuurlijke producten, waaronder alkaloïden, terpenen, aminozuren, flavonoïden, steroïden en vetzuren.
Zijn alle organochloorpesticiden verboden?
Organochloorpesticiden (OC's) omvatten de persistente organische verontreinigende stoffen (POP's) - DDT, dieldrin, aldrin, endrin, heptachloor, chloordaan en mirex. Deze pesticiden zijn verboden in Australië, maar hun residuen worden nog steeds aangetroffen in bodem en sediment.
Waarom zijn organochloorpesticiden verboden?
Bestrijdingsmiddelen met een extreem lange halfwaardetijd, zoals DDT (tot 10 jaar) en andere organochloorbestrijdingsmiddelen, zijn sinds het begin van de jaren zeventig in Australië verboden als de opbouw van bio-accumulatie is opgespoord in de voedselketen, zowel in aquatische als terrestrische systemen.