Snottiet, ook wel snotikel genoemd, is een microbiële mat van eencellige extremofiele bacteriën die aan de muren en plafonds van grotten hangen en lijken op kleine stalactieten, maar de consistentie hebben van neusslijm.
Hoe overleven snottieten?
De muren van zwavelbrongrotten zijn vaak bedekt met microben die wetenschappers wrang "snottieten" noemen - slijmerige matten van bacteriën tot een halve centimeter dik. In plaats van energie van de zon te gebruiken, zoals groene planten doen, halen deze bacteriën energie uit zwavelverbindingen om hun eigen voedsel te maken.
Waar is een Snottite van gemaakt?
Slijm is gemaakt van een oplossing van polyvinylalcohol (PVA) en natriumboraat. De polyvinylalcohol is een lang polymeer. Snotieten komen voor in grotten, ze hangen als stalactieten aan het plafond. Ze zijn niet vast, maar gelatineachtig en lijken op druppels.
Wat is een Snottie?
Van Wikipedia, de gratis encyclopedie. Snottien kan verwijzen naar: Snottien: een kolonie van eencellige organismen die lijkt op zachte stalactieten, gevonden in grotten. Een Royal Navy-jargonterm voor adelborsten.
Hoe groeien en ontwikkelen snottieten?
Snottieten vormen als een uitbreiding van de microbiële biofilms die de wanden en plafonds van grotten bedekken, en vormen rond elementaire zwavelafzettingen op het oppervlak van sulfaatkorsten. … Naast deze microbiële gemeenschappen vormen zich structuren als gevolg van hun oxidatieprocessen.