Reticulocyten zijn non-nucleated, onrijpe RBC's die in het bloedmerg worden gevormd voordat ze in het bloed worden afgegeven. Het aantal reticulocyten wordt gebruikt om de mate van effectieve erytropoëse te schatten en kan helpen bij de diagnose van verschillende soorten bloedarmoede.
Wat is het verschil tussen een reticulocyt en een RBC?
In tegenstelling tot de meeste andere cellen in het lichaam hebben rijpe RBC's geen kern, maar reticulocyten hebben nog wat overblijvend genetisch materiaal (RNA). Naarmate reticulocyten rijpen, verliezen ze het laatste resterende RNA en de meeste zijn volledig ontwikkeld binnen één dag nadat ze uit het beenmerg in het bloed zijn vrijgekomen.
Welke van de volgende heeft een genucleëerde RBC?
Gekernde RBC worden meestal niet gezien in het bloed van gezonde zoogdieren (lage aantallen kunnen worden gezien bij honden en kameelachtigen, maar worden normaal zelden gezien bij andere soorten). Het meest voorkomende type nRBC dat in bloed wordt gezien, is de volledig gehemoglobineerde of orthochrome metarubricyte (een cel met rood cytoplasma en een kleine pyknotische kern).
Welke cel is de reticulocyt?
Reticulocyten zijn rode bloedcellen die zich nog aan het ontwikkelen zijn. Ze worden ook wel onrijpe rode bloedcellen genoemd. Reticulocyten worden gemaakt in het beenmerg en in de bloedbaan gestuurd. Ongeveer twee dagen nadat ze zijn gevormd, ontwikkelen ze zich tot rijpe rode bloedcellen.
Waarom hebben reticulocyten een kern?
Zoals volwassen rood bloedcellen, bij zoogdieren hebben reticulocyten geen celkern. Ze worden reticulocyten genoemd vanwege een reticulair (mesh-achtig) netwerk van ribosomaal RNA dat onder een microscoop zichtbaar wordt met bepaalde vlekken zoals nieuwe methyleenblauw en Romanowsky-kleuring.
