dissonant • \DISS-uh-nunt\ • bijvoeglijk naamwoord. 1: gemarkeerd door gebrek aan overeenstemming: dissonant 2: ongerijmd 3: harmonisch onopgelost.
Wat betekent het als iemand dissonant is?
Wat betekent dissonant? Dissonant is een bijvoeglijk naamwoord dat wordt gebruikt om ruis te beschrijven die hard en onharmonisch is. Het wordt ook gebruikt om dingen te beschrijven die sterk met elkaar in tegenspraak zijn of die consistentie missen. In beide gevallen is een nauw synoniem tegenstrijdig. De staat van dissonant zijn is dissonantie.
Wat is een voorbeeld van dissonant?
Een huilende baby, een schreeuwende persoon en een alarm dat afgaat zijn allemaal veelvoorkomende voorbeelden van dissonantie. Deze geluiden zijn vervelend, storend of zetten een luisteraar op scherp. Een andere nuttige referentie is muziek, waar ook dissonantie een sleutelbegrip is.
Kan een persoon dissonant zijn?
Cognitieve dissonantie: wat te weten. Cognitieve dissonantie is een theorie in de sociale psychologie. Het verwijst naar het mentale conflict dat optreedt wanneer het gedrag en de overtuigingen van een persoon niet overeenkomen. Het kan ook gebeuren wanneer een persoon twee overtuigingen heeft die elkaar tegenspreken.
Hoe gebruik je dissonant in een zin?
Ze waren groter en omvangrijker dan de Cambriërs en spraken een dissonant Engels jargon. De aversies en gehechtheden, gewoonten en opvattingen van mijn moeder waren niet in overeenstemming met die van mij. Ze was aangepast aan dit landschap, terwijl de andere vrouw vreemd en dissonant was.
