Cervicale wervels hebben meestal een gespleten (Y-vormig) processus spinosus. De processus spinosus van de C3-C6-wervels is kort, maar de ruggengraat van C7 is veel langer.
Waar is het gespleten doornuitsteeksel?
De processus spinosus van een typische cervicale wervel is kort en naar achteren gespleten. Het is gespleten omdat het zich ontwikkelt vanuit twee afzonderlijke secundaire centra van ossificatie. Deze morfologie is uniek voor cervicale processus spinosus.
Welke wervels hebben gespleten processen?
Een ander kenmerk dat uniek is voor de halswervels is het gespleten processus spinosus (zie de sectie "fysiologische varianten"), die kan dienen om het oppervlak voor spieraanhechting te vergroten. Het processus spinosus van de halswervels neemt toe naarmate de wervelkolom da alt.
Waar kan ik processus spinosus vinden?
In staande of zittende posities kan het eenvoudig worden gelokaliseerd door het hoofd en de nek te buigen: de meest prominente "bult" op de achterkant van de nek is het processus spinosus van deze wervel.
In welk deel van de wervelkolom zien we een gespleten gespleten processus spinosus?
De atlas draait rond het odontoid-proces. Typische halswervels (C3-C7): deze wervels hebben lichamen die kleiner zijn dan de andere typen, en de foramina van de wervels zijn groot en driehoekig van vorm. De processus spinosus is korter en gespleten (opgesplitst in twee uitsteeksels) op the3e, 4e en 5e wervel.
