Hyperfunctie van endocriene klieren kan het gevolg zijn van overstimulatie door de hypofyse, maar is meestal te wijten aan hyperplasie of neoplasie van de klier zelf. In sommige gevallen kunnen kankers van andere weefsels hormonen produceren (productie van buitenbaarmoederlijke hormonen). Een teveel aan hormonen kan ook het gevolg zijn van exogene hormoontoediening.
Waarom komen endocriene stoornissen voor?
Endocriene aandoeningen treden op wanneer een orgaan of klier niet reageert op de hormonen die worden uitgescheiden door een andere endocriene klier of wanneer het lichaam niet op de hormonen reageert zoals zou moeten.
Wat is de meest voorkomende oorzaak van endocriene aandoeningen?
De meest voorkomende endocriene aandoeningen houden verband met slecht functioneren van de alvleesklier en de hypofyse, schildklier en bijnieren.
Waarom vindt hypersecretie plaats?
Het vrijkomen van door bacteriën uitgescheiden toxines veroorzaakt eerst de activering van pathogeen-geassocieerde moleculaire patronen en gevaar-geassocieerde moleculaire patronen om ontsteking te verhogen; deze ontsteking stimuleert op zijn beurt hyperplasie en metaplasie van slijmbekercellen, wat leidt tot hypersecretie van slijm in de luchtwegen.
Wat is primaire hyperfunctie?
De hyperfunctie kan primair zijn, veroorzaakt door een afwijking in de klier zelf, of secundair (compensatoir), veroorzaakt door veranderingen in de serumconcentratie van een stof die normaal gesproken de hormoon en kan op zijn beurt worden gereguleerd doorhet hormoon.
