Monofysitisme of monofysitisme is een christologische term die is afgeleid van μόνος monos, "alleen, eenzaam" en φύσις physis, een woord dat vele betekenissen heeft maar in deze context "natuur" betekent. Het wordt gedefinieerd als "een leerstelling dat er in de persoon van het geïncarneerde Woord slechts één natuur was - het goddelijke".
Wat is de bijbelse definitie van monofysitisme?
Monofysiet, in het christendom, iemand die geloofde dat de natuur van Jezus Christus volkomen goddelijk en niet menselijk blijft, ook al heeft hij een aards en menselijk lichaam aangenomen met zijn cyclus van geboorte, leven en dood.
Wat is de betekenis van het woord monofysitisme?
: iemand die de doctrine aanhangt dat Christus één enkele onafscheidelijke natuur heeft die tegelijk goddelijk en menselijk is, in plaats van twee verschillende maar verenigde naturen te hebben.
Hoe is monofysitisme een ketterij?
Monophysitism mənŏf´ĭsĭt˝ĭzəm [sleutel] [Gr.,=geloof in een enkele natuur], een ketterij van de 5e en 6e eeuw., die voortkwam uit een reactie tegen het nestorianisme. … Monofysitisme betwistte de orthodoxe definitie van geloof van Chalcedon en leerde dat er in Jezus niet twee naturen waren (goddelijk en menselijk), maar één (goddelijk).
Hoe lang duurde monofysitisme?
Het acaciaans schisma duurde van 484 tot 519. Gedurende deze tijd verhardden de monofysitische meningen in Egypte en Syrië, terwijl keizer Anastasius (491–518) persoonlijk voorstander was vanhen.
