De naam komt van tetra (van Greek-"vier van iets") en akkoord (van het Grieks chordon-"snaar" of "noot"). In de oude Griekse muziektheorie betekende tetrachord een segment van de grotere en minder perfecte systemen begrensd door onbeweeglijke tonen (Grieks: ἑστῶτες); de tonen ertussen waren verplaatsbaar (Grieks: κινούμενοι).
Wie heeft het tetrachord uitgevonden?
Dit betekent dat ze allemaal binnen vijf halve tonen of halve stappen van de basisnoot moeten zijn. Tetrachords werden voor het eerst ontwikkeld en gebruikt door de oude Grieken als een manier om perfecte verhoudingen in muziek te vieren, en worden tegenwoordig vaak aangetroffen in jazzmuziek.
Wat wordt bedoeld met een tetrachord?
In westerse muziek is het tetrachord een oplopende reeks van vier noten. Twee gescheiden tetrachords (die zonder een gemeenschappelijke toon), elk met de intervalrangschikking van toon, toon, halve toon, vormen samen de majeur-toonladder.
Wat is het doel van een tetrachord?
Tetrachords zijn een uitstekende manier om toonladders in hanteerbare brokken te breken. Toonladders zijn heel gemakkelijk te achterhalen als je alleen maar twee tetrachords hoeft te onthouden in plaats van 8 noten.
Hoe wordt het majeur-tetrachord gevormd?
Een majeur tetrachord is opgebouwd uit een hele stap, gevolgd door nog een hele stap, gevolgd door een halve stap. Twee achter elkaar geplaatste majeur-tetrachords vormen een majeur-toonladder. In C majeur is Tetrachord I bijvoorbeeld gebouwd metde noten C, D, E en F.