Ontoffelijk materiaal kan worden aangevochten en verwijderd. Een stub in gedistribueerd computergebruik is een stukje code dat parameters converteert die tussen client en server worden doorgegeven tijdens een remote procedure call (RPC). Het belangrijkste idee van een RPC is om een lokale computer (client) op afstand procedures op een andere computer (server) te laten aanroepen.
Wat is stub-generatie in RPC?
Een stub-subprogramma (interface-object) is een natuurlijk subprogramma dat wordt gebruikt om het aanroepende programma van de client te verbinden met een subprogramma op een server. Client-stub-subprogramma's zijn eigenlijk niet vereist als automatische Natural RPC (Remote Procedure Call) wordt gebruikt, met de enige belangrijke uitzondering die hieronder wordt beschreven.
Wat is een stub, hoe worden ze gegenereerd?
Stubs worden handmatig of automatisch gegenereerd. Bij een handmatige generatie biedt een implementer van een procedureaanroep op afstand vertaalfuncties, waaruit een gebruiker stubs construeert. Ze verwerken complexe parametertypen. Automatische stub-generatie wordt vaak gebruikt om stubs te genereren.
Wat is de rol van stub in RPC-uitvoering Hoe maken stubs RPC-uitvoering transparant?
RPC-mechanisme gebruikt de concepten van stubs om het doel van semantische transparantie te bereiken. Stubs bieden een lokale procedure-aanroepabstractie door het onderliggende RPC-mechanisme te verbergen. Er is een aparte stub-procedure gekoppeld aan zowel de client- als de serverprocessen.
Hoe RPC wordt geïmplementeerd?
RPC is een verzoek-antwoordprotocol. Een RPC wordt geïnitieerd door de client, die een verzoekbericht naar een bekende externe server stuurt om een gespecificeerde procedure met opgegeven parameters uit te voeren. … Er zijn veel variaties en subtiliteiten in verschillende implementaties, wat resulteert in een verscheidenheid aan verschillende (incompatibele) RPC-protocollen.
