Het eerste poliovaccin, bekend als geïnactiveerd poliovirusvaccin (IPV) of Salk-vaccin, werd begin jaren vijftig ontwikkeld door de Amerikaanse arts Jonas Salk. Dit vaccin bevat gedood virus en wordt toegediend via een injectie. Het grootschalige gebruik van IPV begon in februari 1954, toen het werd toegediend aan Amerikaanse schoolkinderen.
Wie heeft het IPV-poliovaccin uitgevonden?
Geïnactiveerd poliovaccin (IPV) werd in 1955 ontwikkeld door Dr Jonas Salk. Ook wel het Salk-vaccin IPV genoemd, bestaat uit geïnactiveerde (gedoodde) poliovirusstammen van alle drie de poliovirustypen. IPV wordt toegediend via een intramusculaire of intradermale injectie en moet worden toegediend door een getrainde gezondheidswerker.
Wanneer begon het IPV-vaccin?
In 1955 ontwikkelden Dr. Jonas Salk en zijn onderzoeksteam aan de Universiteit van Pittsburgh in de Verenigde Staten het eerste poliovaccin, dat via een injectie werd toegediend. Dit werd in 1961 gevolgd door een oraal vaccin ontwikkeld door Dr. Albert Sabin.
Wie was verantwoordelijk voor het poliovaccin?
Op 26 maart 1953 schreef de Amerikaanse medische onderzoeker Dr. Jonas Salk kondigt op een nationale radioshow aan dat hij met succes een vaccin heeft getest tegen poliomyelitis, het virus dat de verlammende ziekte polio veroorzaakt.
Waar werd het eerste injecteerbare poliovaccin ontwikkeld?
Op 23 februari 1954, een groep kinderen van Arsenal Elementary School in Pittsburgh,Pennsylvania, ontvang de eerste injecties van het nieuwe poliovaccin ontwikkeld door Dr. Jonas Salk.