Arme arbeiders werden vaak gehuisvest in krappe, totaal ontoereikende vertrekken. De arbeidsomstandigheden waren moeilijk en stelden werknemers bloot aan veel risico's en gevaren, waaronder krappe werkruimten met slechte ventilatie, trauma door machines, giftige blootstelling aan zware metalen, stof en oplosmiddelen.
Waarom waren de arbeidsomstandigheden zo slecht tijdens de industriële revolutie?
Gewoon, de werkomstandigheden waren verschrikkelijk tijdens de industriële revolutie. Terwijl fabrieken werden gebouwd, hadden bedrijven arbeiders nodig. Met een lange rij mensen die bereid waren te werken, konden werkgevers de lonen zo laag stellen als ze wilden, omdat mensen bereid waren om te werken zolang ze betaald werden.
Wat waren de werktijden tijdens de industriële revolutie?
De meeste mensen werkten tussen 12 en 16 uur per dag, zes dagen per week, zonder betaalde vakantie of vakantie. Overal waren veiligheidsrisico's, machines hadden geen veiligheidsafdekkingen of hekken en kinderen vanaf 5 jaar bedienden ze. IJzerwerkers werkten elke dag bij temperaturen van 130 graden en hoger.
Wat waren de werkomstandigheden in de 19e eeuw?
Veel arbeiders aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw besteedden een hele dag aan het onderhouden van een machine in een grote, drukke, lawaaierige ruimte. Anderen werkten in kolenmijnen, staalfabrieken, spoorwegen, slachthuizen en in andere gevaarlijke beroepen. De meesten werden niet goed betaald, en de typische werkdagwas 12 uur of meer, zes dagen per week.
Hoe was het leven vóór de industriële revolutie?
Harde arbeidsomstandigheden waren wijdverbreid lang voordat de industriële revolutie plaatsvond. De pre-industriële samenleving was erg statisch en vaak wreed - kinderarbeid, vuile levensomstandigheden en lange werktijden waren vóór de industriële revolutie niet zo vaak voor.
