The Thylacine (Thylacinus cynocephalus: dog-headed pouched-dog) is een groot vleesetend buideldier waarvan men denkt dat het uitgestorven is. Het was het enige lid van de familie Thylacinidae om te overleven in de moderne tijd. Het is ook bekend als de Tasmaanse tijger of Tasmaanse wolf.
Was de thylacine een buideldier?
De thylacine was een buideldier en baarde zijn jongen in een zeer vroeg stadium, waarbij de pasgeboren baby ter grootte van een jelly bean in de buidel van zijn moeder kroop om zich verder te ontwikkelen.
Hoe is een thylacine beter bekend als?
De thylacine is een uitgestorven soort buideldier, voorheen gevonden op het vasteland van Australië en later beperkt tot Tasmanië. Het is algemeen bekend als de 'Tasmaanse tijger' of 'Tasmaanse wolf'.
Waaruit is de thylacine ontstaan?
We laten zien dat de thylacine inderdaad leek op canids, een familie met honden, wolven en vossen. Maar meer specifiek, het was vergelijkbaar met die hondachtigen die evolueerden om op kleine dieren te jagen - in tegenstelling tot de wolf (Canis lupus) of de wilde hond/dingo (Canis lupus dingo), die specialisten zijn op het gebied van grote prooien.
Is er thylacine-DNA?
Thylacine-DNA is zo intact dat het kan functioneren in een muizenembryo. Het blauwe patroon laat zien waar het DNA de ontwikkeling van het skelet probeert te sturen. Tegen de tijd dat Dolly het schaap gekloond was, was het een verleidelijke mogelijkheid om de DNA-blauwdruk van een thylacine te verkrijgen van een museumexemplaar.
