Cytostatische antibiotica van de anthracyclineklasse zijn de bekendste van de chemotherapeutische middelen die cardiotoxiciteit veroorzaken. Alkylerende middelen zoals cyclofosfamide, ifosfamide, cisplatine, carmustine, busulfan, chloormethine en mitomycine zijn ook in verband gebracht met cardiotoxiciteit.
Wat kan cardiotoxiciteit veroorzaken?
Cardiotoxiciteit is een aandoening waarbij er schade is aan de hartspier. Als gevolg van cardiotoxiciteit kan uw hart mogelijk ook niet in staat zijn om bloed door uw lichaam te pompen. Dit kan te wijten zijn aan geneesmiddelen voor chemotherapie of andere medicijnen die u gebruikt om uw ziekte onder controle te houden.
Wat doen cardiotoxines?
3.3 Cardiotoxinen. CTX's verstoren de membranen van neuronale, skelet- en hartspiercellen [174, 175]. Er wordt aangenomen dat CTX's op celmembranen inwerken om poriën te vormen, wat resulteert in depolarisatie en een instroom van Ca2+[176], wat spiercontractie veroorzaakt, cellysis en hartstilstand.
Hoe wordt cardiotoxiciteit gediagnosticeerd?
Standaard huidige methoden voor de detectie van cardiotoxiciteit omvatten voornamelijk seriële meting van de linkerventrikelejectiefractie (LVEF), een parameter die bij reductie een late manifestatie is in het cardiotoxische paradigma en wanneer de mogelijkheid van omkeerbaarheid afneemt.
Hoe kunt u cardiotoxiciteit voorkomen?
Er zijn vier hoofdstrategieën om antracyclinegerelateerde cardiotoxiciteit te verminderen;verlaging van de cumulatieve levenslange dosis, verlengde intraveneuze infusie, liposomale formulering en de toevoeging van dexrazoxaan. Levenslange cumulatieve dosis antracycline is duidelijk geassocieerd met hogere percentages HF.
