De tertiaire structuur van een eiwit verwijst naar de algemene driedimensionale rangschikking van zijn polypeptideketen in de ruimte. Het wordt over het algemeen gestabiliseerd door externe interacties van polaire hydrofiele waterstof en ionische bindingen en interne hydrofobe interacties tussen niet-polaire aminozuurzijketens (Fig. 4-7).
Hoe worden tertiaire structuren gestabiliseerd?
Uitleg: Tertiaire structuur wordt gestabiliseerd door meerdere interacties, met name functionele zijketengroepen die waterstofbruggen, zoutbruggen, covalente disulfidebindingen en hydrofobe interacties omvatten.
Wat stabiliseert de secundaire en tertiaire eiwitstructuur?
Net als bij disulfidebruggen kunnen deze waterstofbruggen twee delen van een keten samenbrengen die qua volgorde op enige afstand van elkaar verwijderd zijn. Zoutbruggen, ionische interacties tussen positief en negatief geladen plaatsen op zijketens van aminozuren, helpen ook om de tertiaire structuur van een eiwit te stabiliseren.
Wat bepa alt de tertiaire structuur van een eiwit?
Tertiaire structuur De tertiaire structuur van eiwitten wordt bepaald door hydrofobe interacties, ionische binding, waterstofbinding en disulfidebindingen.
Wat stabiliseert elk niveau van eiwitstructuur?
Tertiaire structuur
Waterstofbinding in de polypeptideketen en tussen aminozuur "R"-groepen helpt omde eiwitstructuur stabiliseren door het eiwit in de vorm te houden die is vastgesteld door de hydrofobe interacties. … Interacties die van der Waals-krachten worden genoemd, helpen ook bij de stabilisatie van de eiwitstructuur.
