candela in Amerikaans Engels (kænˈdilə) zelfstandig naamwoord. een eenheid van lichtsterkte, gedefinieerd als de lichtsterkte van een bron die monochromatische straling uitzendt met een frequentie van 540 × 1012 hertz en die een stralingsintensiteit heeft van 1/683 watt/steradiaal: aangenomen in 1979 als de internationale standaard voor lichtsterkte.
Wat betekent candela?
: de basiseenheid van lichtsterkte in het Internationale Stelsel van Eenheden die gelijk is aan de lichtsterkte in een bepaalde richting van een bron die monochromatische straling uitzendt met een frequentie van 540 × 1012 hertz en heeft een stralingsintensiteit in die richting van ¹/₆₈₃ watt per eenheid ruimtehoek - afkorting cd.
Waar wordt candela voor gebruikt?
De candela wordt gebruikt om de visuele intensiteit van lichtbronnen te meten, zoals gloeilampen of de lampen in fakkels. Het is de enige SI-basiseenheid die is gebaseerd op menselijke waarneming.
Wat is het verschil tussen lumen en candela?
Lumen verwijst naar de totale hoeveelheid licht die wordt uitgestraald door een verlichtingsapparaat en wordt aangegeven met L. Hoe hoger de lumenwaarde van een verlichtingsapparaat, hoe groter het oppervlak dat erdoor verlicht wordt. Aan de andere kant verwijst candela naar de hoeveelheid licht die door een verlichtingsapparaat in een bepaalde richting wordt uitgestraald.
Waar was de candela oorspronkelijk op gebaseerd?
De standaard was oorspronkelijk gebaseerd op de lichtemissie van een kaarsvlam, daarna alsde gloed van gesmolten platina, maar toen werd het ingewikkelder.
