Nazireeër, (van Hebreeuws nazar, "zich onthouden van" of "zich toewijden aan"), onder de oude Hebreeën, een heilige persoon wiens scheiding meestal werd gekenmerkt door zijn ongeknipte haar en zijn onthouding van wijn. Oorspronkelijk was de nazireeër begiftigd met speciale charismatische gaven en had hij normaal gesproken zijn status voor het leven.
Hoe was Jezus een Nazireeër?
Een persoon werd op ten minste drie manieren een Nazireeër: door een vrijwillige Nazireeër gelofte aan God af te leggen, die voor een bepaalde tijdsperiode gehandhaafd zou blijven; doordat een van zijn ouders hem aan God offerde om vanaf zijn geboorte een Nazireeër te zijn; en door God die een persoon aanstelt als een levenslange Nazireeër.
Wat was het doel van de nazireeërgelofte?
Bij het beschrijven van de verplichtingen van hun religie verwijst Rastafari naar de nazireeërgelofte die Simson heeft afgelegd. Een deel van deze gelofte, zoals aangenomen door de Rastafari, is om het knippen van iemands haar te vermijden.
Wat zijn de kenmerken van een Nazireeër?
NAZARITE, of beter gezegd Nazireeër, de naam die de Hebreeën aan een eigenaardig soort toegewijde gaven. De kenmerkende kenmerken van een Nazireeër waren ongeschoren lokken en onthouding van wijn (Rechters xiii.
Wat is een Nazireeër vandaag?
Tegenwoordig kan een persoon nog steeds een nazireeër worden ondanks het feit dat de tempel in Jeruzalem niet meer bestaat; zonder de Tempel is er echter geen manier om het vereiste zondoffer te brengen om deNazireeër periode. Daarom zou iedereen die vandaag de dag een nazireeër wordt, de facto een permanente nazireeër worden tot de dood.
