: een kalmte of rust, vooral van geest, houding of uiterlijk: zelfbeheersing De getuige begon te bezwijken, pauzeerde toen en hervond haar kalmte.
Wat betekent kalmte in het woordenboek?
zelfstandig naamwoord. serene, zelfbeheerste gemoedstoestand; rust; rust: Ondanks de hysterie en paniek om hem heen, behield hij zijn kalmte.
Wat is een voorbeeld van kalmte?
De definitie van kalmte is de staat van kalm en rustig zijn. Een voorbeeld van kalmte is wanneer er iets schokkends gebeurt, maar je kalm en beheerst blijft in plaats van overdreven emotioneel te worden. Rust van geest of materie, zelfbeheersing.
Wat is een ander woord voor kalmte?
De woorden equanimity en sangfroid zijn veel voorkomende synoniemen van kalmte. Hoewel alle drie de woorden "gelijkmatigheid van de geest onder stress" betekenen, impliceert kalmte het beheersen van emotionele of mentale agitatie door een inspanning van de wil of als een kwestie van gewoonte.
Wat is het grondwoord van kalmte?
Het woord kalmte komt van het gerelateerde woord gecomponeerd, maar denk niet aan het woord in de muzikale zin. In dit geval betekent kalm kalm.
