Het woord allusie komt van de late Latijnse allusio, wat betekent "een woordspeling" of "spel" en is een afgeleide van het Latijnse woord alludere, wat "spelen" betekent’ of ‘om spottend naar te verwijzen’. In de traditionele westerse literatuur zijn verwijzingen naar figuren in de Bijbel en uit de Griekse mythologie gebruikelijk.
Wat is een toespeling in de geschiedenis?
Een toespeling is een stijlfiguur die verwijst naar een persoon, plaats, ding of gebeurtenis. Elk van deze concepten kan echt of denkbeeldig zijn, verwijzend naar alles, van fictie tot folklore, tot historische gebeurtenissen en religieuze manuscripten.
Wat is de reden voor toespeling?
Allusies worden gebruikt als stijlmiddelen om een verhaal te contextualiseren door te verwijzen naar een bekende persoon, plaats, gebeurtenis of een ander literair werk. Deze verwijzingen hoeven niet expliciet te worden toegelicht; vaker wel dan niet, kiezen schrijvers ervoor om lezers de lege plekken te laten invullen.
Zijn er toespelingen in de Bijbel?
In de Bijbel vinden we veel verwijzingen naar toespelingen via de namen, plaatsen en situaties van de mensen; het is de vaardigheid van de schrijver om deze toespelingen in zijn werk te verwerken. Antediluvian is een Latijnse uitdrukking voor "vóór de zondvloed". Het verwijst naar de wereldwijde zondvloed in de tijd van Noach in Genesis.
Wat is een traditionele toespeling?
Een toespeling is een verwijzing, typisch kort, naar een persoon, plaats, ding, gebeurtenis of ander literair werkwaarmee de lezer vermoedelijk bekend is. Als literair middel stelt allusie een schrijver in staat een groot deel van de betekenis en betekenis in een woord of zin samen te persen.
