Binnen het katholicisme is een monnik een lid van een religieuze orde die een gemeenschappelijk leven leidt in een klooster, abdij of priorij onder een monastieke levensregel (zoals de Regel van Sint-Benedictus). St. Benedictus van Nursia, (480-543 of 547 AD) wordt beschouwd als de grondlegger van het westerse monnikendom.
Wie waren monniken in de geschiedenis?
Een klooster was een gebouw of gebouwen waar mensen leefden en aanbaden en hun tijd en leven aan God wijden. De mensen die in het klooster woonden, werden monniken genoemd. Het klooster was op zichzelf staand, wat betekent dat alles wat de monniken nodig hadden, werd geleverd door de kloostergemeenschap.
Wat deden monniken?
Monniken en nonnen brachten het grootste deel van hun tijd door met bidden, mediteren en taken doen zoals medicijnen bereiden of naaien, lesgeven, schrijven en lezen. … De dienstregeling werd al snel door monniken in heel Europa gebruikt. Ze deden hun werk, inclusief de dienstregeling, in het klooster. Een deel van hun werk heette Cloister.
Wie worden monniken genoemd?
Monnik, man die zich afscheidt van de samenleving en alleen leeft (een kluizenaar of kluizenaar) of in een georganiseerde gemeenschap om zich fulltime aan het religieuze leven te wijden. Zie monnikendom. Monniken.
Wie waren monniken en wat zouden ze doen?
Monniken en nonnen moesten geïsoleerd van de wereld leven om dichter bij God te komen. Monniken verleenden dienst aan de kerk door manuscripten te kopiëren, kunst te maken, mensen op te leiden,en werken als missionarissen. Vooral de kloosters waren aantrekkelijk voor vrouwen. Het was de enige plek waar ze enige vorm van onderwijs of macht zouden krijgen.
