Sleedoorn- of sleedoornbessen van de prunus spinosa lijken op bosbessen. Maar in tegenstelling tot bosbessen hebben ze een zure smaak, dus ze kunnen het beste worden gekookt voordat ze worden gegeten. Ze worden vaak gebruikt om jam of de likeur sloe gin te maken. Sleedoornbessen worden gevonden op doornstruiken en kleine bomen en worden vaak geplant als heggen.
Zijn sleedoornbessen verwant aan bosbessen?
Hoe te herkennen: Sloes zijn de kleine, harde, blauwzwarte vrucht van de sleedoornstruik en lijken qua uiterlijk sterk op grote bosbessen. Ze zijn sterk samentrekkend en hebben een laag lichtblauw poeder dat eraf wrijft wanneer ze worden geplukt. De sleedoornstruik heeft dichte, stekelige takken en kleine, ovale bladeren.
Wat voor soort bes is een sleedoorn?
Sloe, ook wel bekend als sleedoorn (Prunus spinosa) is een doornige haagplant met donkerpaarse bessen die in de herfst vaak wordt gezocht om verwarmende landwijn of gin te maken. De kleine boom of struik heeft ook een vaste plaats in de volksgeschiedenis en geneeskunde op de Britse eilanden.
Wat voor soort fruit is een sleedoorn?
De sleedoornstruik, Prunus spinosa, produceert in de herfst kleine pruimachtige vruchten bekend als 'drupes'. Deze sleedoornvruchten (die vaak verkeerd worden omschreven als bessen) worden meestal toegevoegd aan gin (samen met een aanzienlijke hoeveelheid suiker!) of wodka en vormen een geweldige aanvulling op zelfgemaakte jam.
Kun je een sleedoornbes eten?
Sloepen behoren tot dezelfde familie als pruimen en kersen, dus als je moedig bent jijkan ze rauweten, hoewel ze ongelooflijk scherp zijn en je mond uitdrogen voordat je je eerste hebt opgemaakt. Sleedoorns worden het best gebruikt als smaakstof om een rijke pruimigheid te geven, vooral in sleedoornwijn, whisky, gelei, siroop en chocolade.
