Het omvat over het algemeen de interactie van elektronen in een sigma-orbitaal met nabijgelegen niet-bindende p- of antibindende σ∗of π∗-orbitalen om uitgebreide moleculaire orbitalen te verschaffen die de stabiliteit verder verhogen van het systeem.
Welke van de volgende orbitalen zijn betrokken bij hyperconjugatie?
Hyperconjugatie omvat delokalisatie van σ en π-binding orbitalen, d.w.z. het maakt σ-π conjugatie ongedaan. Het soort delokalisatie waarbij de orbitaal van sigma-bindingen betrokken is, wordt hyperconjugatie genoemd.
Betekent hyperconjugatie delokalisatie van pi-elektronen?
Hyperconjugatie is de delokalisatie van sigma-elektron ook bekend als sigma-pi-conjugatie. Aanwezigheid van α-H met betrekking tot dubbele binding, drievoudige binding of koolstof met een positieve lading (in carboniumion) of een dubbel elektron (in vrije radicalen) is een voorwaarde voor hyperconjugatie.
Wat gebeurt er bij hyperconjugatie?
De delokalisatie van σ-elektronen of een alleenstaand elektronenpaar in aangrenzende π-orbitaal of p-orbitaal wordt hyperconjugatie genoemd. Het treedt op als gevolg van overlapping van σ-bindende orbitaal of de orbitaal die een eenzaam paar bevat met aangrenzende π-orbitaal of p-orbitaal. Het is ook bekend als "geen bindingsresonantie" of "Baker-Nathan-effect".
In welk geval treedt negatieve hyperconjugatie op?
Negatieve hyperconjugatie treedt op wanneer gevulde π- of p-orbitalen interageren metaangrenzende antibindende σ-orbitalen (in tegenstelling tot "positieve" hyperconjugatie zoals te zien in de ethylcarbocatie). Een voorbeeld van dit effect is te zien in het trifluormethoxy-anion en in het anomere effect.
