Als we in algemene termen naar een werkwoord verwijzen, noemen we meestal de basisvorm, zoals in "het werkwoord reizen", "het werkwoord zingen". Vervolgens voegen we naar behoefte verbuigingen toe aan de basisvorm. Deze verbuigingen geven TENSE aan. De verbuiging -s geeft de PRESENT TIJD aan, en de verbuiging -ed geeft de VERLEDEN TIJD aan.
Hoe vervorm je woorden?
Het woord "inflection" komt van het Latijnse inflectere, wat "buigen" betekent. Verbuigingen in de Engelse grammatica omvatten de genitief 's; het meervoud -s; de derde persoon enkelvoud -s; de verleden tijd -d, -ed of -t; het negatieve deeltje 'nt; -ing vormen van werkwoorden; de vergelijkende -er; en de overtreffende trap -est.
Wat zijn verbuigende werkwoorden in ASL?
Het verbuigen van een werkwoord kan zowel de onderwerp-objectstructuur veranderen als het kan voornaamwoorden opnemen. Het aanwijzende werkwoord HELP is hier gekozen om u een illustratie te geven. Deze hulp bij het basiswerkwoord is een regelmatig, niet-verbogen werkwoord. Het kan grammaticaal worden gemoduleerd binnen de SVO (subject-verb-object) zinsstructuur.
Wat betekent werkwoordsverbuiging?
'Verbuiging' komt van het Latijnse 'inflectere', wat 'buigen' betekent. Het is een proces van woordvorming waarbij letters worden toegevoegd aan de basisvorm van een zelfstandig naamwoord, bijvoeglijk naamwoord of werkwoord om een andere grammaticale betekenis te tonen. Verbuigingen tonen grammaticale categorieën zoals tijd, persoon of aantal.
Wat is verbuiging envoorbeelden?
Verbuiging verwijst meestal naar de toonhoogte- en toonpatronen in iemands spraak: waar de stem stijgt en da alt. Maar verbuiging beschrijft ook een afwijking van een normale of rechte koers. Wanneer je de loop van een voetbal verandert of buigt door hem tegen een andere persoon te laten stuiteren, is dat een voorbeeld van verbuiging.
