Het woord is een relatief nieuw woord, voor het eerst opgenomen in de jaren 1680 als een combinatie van zijn, "grondig", en wilder, "verdwalen of lokken in de wildernis. " Je kunt verbijstering zien als in de wildernis worden geleid en achtergelaten om je een weg naar buiten te puzzelen.
Waar komt de oorsprong vandaan?
De oorsprong van het woord oorsprong is het Latijnse woord originem, wat "opkomst, begin of bron" betekent.
Wat is de etymologie van verbijsterd?
bewilder (v.)
1680s, "verwarren over richting of situatie", ook, figuurlijk, "perplex, puzzel, verwarren, " from be- "grondig" + archaïsch wilder "verdwalen, lokken in de wildernis ", wat waarschijnlijk een back-formatie is uit de wildernis. Een eerder woord met dezelfde betekenis was bewhape (begin 14c.)
Wat betekent verbijstering in een zin?
: extreem verwarrend of moeilijk te begrijpen een volkomen verbijsterende ervaring een verbijsterend aantal mogelijkheden … een plaats van vreemde tradities en verbijsterende praktijken.-
Wat betekent het om iemand te verbijsteren?
overgankelijk werkwoord. 1: de weg kwijt raken (zie richtinggevoel 6c) verbijsterd door het doolhof van wegen van de stad. 2: vooral verwarren of verwarren door een complexiteit, variëteit of veelheid van objecten of overwegingen. Zijn beslissing verbijsterde haar. volkomen verbijsterdvolgens de instructies.
