Bacteriostatische middelen (bijv. chlooramfenicol, clindamycine en linezolid) zijn effectief gebruikt voor behandeling van endocarditis, meningitis en osteomyelitis-indicaties waarvan vaak wordt aangenomen dat ze bactericide activiteit vereisen.
Wanneer zou je een bacteriostatisch antibioticum gebruiken?
Bacteriostatische antibiotica beperken de groei van bacteriën door te interfereren met de productie van bacteriële eiwitten, DNA-replicatie of andere aspecten van het bacteriële cellulaire metabolisme. Ze moeten samenwerken met het immuunsysteem om de micro-organismen uit het lichaam te verwijderen.
Is bacteriedodend of bacteriostatisch beter?
Bij de meeste onderzoeken met een verscheidenheid aan infecties werd geen verschil in werkzaamheid gevonden tussen bacteriostatische versus bacteriedodende middelen. Van de zeven onderzoeken die wel een statistisch significant verschil in klinische resultaten vonden, vonden zes dat het bacteriostaticum superieur was in werkzaamheid.
Waarom zou een bacteriostatisch antibioticum nuttig zijn bij de behandeling van een infectie?
Bij de behandeling van urineweginfecties en het voorkomen van stafylokokkeninfecties, hebben onderzoeken aangetoond dat bacteriostatische geneesmiddelen even goed werken als bacteriedodende geneesmiddelen. Bij infecties van het centrale zenuwstelsel kan een snel bacteriedodend medicijn bacteriële producten afgeven die ontstekingen stimuleren.
Waarom zou een arts een bacteriostatische behandeling versus een bactericide voorschrijven?
Antibacteriële medicijnen kunnenbacteriostatisch of bactericide zijn in hun interacties met doelbacteriën. Bacteriostatische geneesmiddelen veroorzaken een omkeerbare remming van de groei, waarbij de bacteriegroei opnieuw begint na eliminatie van het geneesmiddel. Daarentegen doden bactericidale medicijnen hun doelbacteriën.
