Kernreactoren vormen het hart van een kerncentrale. Ze bevatten en beheersen nucleaire kettingreacties die warmte produceren via een fysisch proces dat splijting wordt genoemd. Die warmte wordt gebruikt om stoom te maken die een turbine laat draaien om elektriciteit op te wekken.
Zijn kernreactoren splijting of fusie?
Terwijl splijting wordt gebruikt in kernreactoren omdat het kan worden gecontroleerd, wordt fusie nog niet gebruikt om energie te produceren. Sommige wetenschappers geloven dat er mogelijkheden zijn om dit te doen. Fusie biedt een aantrekkelijke kans, aangezien fusie minder radioactief materiaal creëert dan splijting en een bijna onbeperkte brandstofvoorraad heeft.
Hoe vindt splijting plaats in een kernreactor?
Tijdens kernsplijting botst een neutron met een uraniumatoom en splitst het, waarbij een grote hoeveelheid energie vrijkomt in de vorm van warmte en straling. Ook komen er meer neutronen vrij wanneer een uraniumatoom splijt. Deze neutronen blijven botsen met andere uraniumatomen en het proces herha alt zich keer op keer.
Is een splijtingsreactor mogelijk?
Er zijn tal van kernsplijtingsreactoren die daadwerkelijk bruikbare energie leveren. Vanaf nu zijn er nul bruikbare fusiereactoren. Het blijkt dat kernsplijting eigenlijk niet zo moeilijk is. Als je wat uranium-235 neemt en er een neutron op schiet, absorbeert het uranium het neutron en wordt uranium-236.
Is splijting chemisch of nucleair?
Kernsplijting vindt plaats met zwaardere elementen, waarbij de elektromagnetische kracht die de kern uit elkaar duwt, de sterke kernkracht domineert die hem bij elkaar houdt. Om de meeste splijtingsreacties op gang te brengen, wordt een atoom gebombardeerd door een neutron om een onstabiele isotoop te produceren, die splijting ondergaat.
