(ˈʰwɪs pər, ˈwɪs pər) 1. om te spreken met zachte, gedempte geluiden met behulp van de adem, maar zonder trilling van de stembanden. 2. zacht en privé praten, vaak met roddels: De stad fluisterde over de geruchten. 3. om een zacht ruisend geluid te maken dat lijkt op fluisteren: De bries fluistert in de bladeren.
Wat betekent het om iemand fluisterend te noemen?
heel zacht spreken, in het bijzonder. zonder de resonantie die wordt geproduceerd door de trilling van de stembanden. om stil of heimelijk te praten, zoals roddelen, belasteren of plannen maken. 3. om een zacht, ritselend geluid te maken als een fluistering, als de bladeren van een boom.
Is fluisteren een zacht geluid?
Een zacht, ritselend geluid als een fluistering. … (intransitief) Zacht spreken, of onder de adem, om alleen gehoord te worden door iemand die dichtbij is; om woorden te uiten zonder sonante adem; om te praten zonder die trilling in het strottenhoofd die sonore of vocaal geluid geeft.
Wat betekent fluistergeluid?
Als je heel zacht praat, zodat bijna niemand het kan horen, fluister je of praat je fluisterend. Een fluistering is het tegenovergestelde van eenschreeuw. … Dit woord kan ook op andere klanken van toepassing zijn: je zou kunnen zeggen dat de wind fluistert. Gefluister klinkt echt als "Psst psst psst" voor iedereen die de exacte woorden niet kan horen.
Wat is fluisterstil?
1 om te spreken of te uiten (iets) op een zachte, gedempte toon, in het bijzonder. zonder trillingen van de stembanden. 2 introin het geheim of heimelijk spreken, zoals bij het promoten van intriges, roddels, enz. 3 intr (van bladeren, bomen, enz.)
