Hoe wordt enuresis gediagnosticeerd? Enuresis wordt alleen gediagnosticeerd bij kinderen van 5 jaar of ouder. De tests die worden gebruikt voor het diagnosticeren van nacht- en dagbevochtiging zijn hetzelfde. In de meeste gevallen wordt enuresis gediagnosticeerd op basis van een beoordeling van een volledige medische geschiedenis samen met een lichamelijk onderzoek.
Wat is enuresis en hoe wordt het behandeld?
Het merendeel van het onderzoek naar enuresis ondersteunt het gebruik van urinealarmen als de meest effectieve behandeling. Urinealarm is momenteel de enige behandeling die gepaard gaat met aanhoudende verbetering. Het terugvalpercentage is laag, over het algemeen 5% tot 10%, zodat als de bevochtiging van een kind eenmaal verbetert, het bijna altijd verbeterd blijft.
Welk kind is het meest typerend voor een persoon met de diagnose enuresis?
Enuresis komt het meest voor bij jongere kinderen en komt minder vaak voor naarmate kinderen ouder worden. Volgens de DSM, terwijl maar liefst 10% van de vijfjarigen in aanmerking komt voor de diagnose, heeft op de leeftijd van vijftien slechts 1% van de kinderen enuresis.
Welke worden geïdentificeerd als mogelijke oorzaken van enuresis?
Wat veroorzaakt enuresis bij een kind?
- Angst.
- Aandachtstekort/hyperactiviteitsstoornis (ADHD)
- Bepaalde genen.
- Constipatie die druk uitoefent op de blaas.
- Vertraagde blaasontwikkeling.
- Diabetes.
- Onvoldoende antidiuretisch hormoon (ADH) in het lichaam tijdens de slaap.
- Obstructieve slaapapneu.
Wanneer is enuresis abnormaal?
Bedplassenkomt vrij veel voor bij kinderen. Het is vaak slechts een fase in hun ontwikkeling. Het komt ook vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Het wordt niet als abnormaal beschouwd totdat uw kind ouder is en consequent in bed plast (minstens twee keer per week gedurende 3 maanden of langer).
