Van het Midden-Frans urbain ("stedelijk, behorend tot een stad; ook: beleefd, hoffelijk, elegant, stedelijk"), van het Latijnse urbānus ("behorend tot een stad"), met een gevoel van "de manieren hebben van stedelingen" in Klassiek Latijn, van urbs ("stad").
Wat betekent urbane?
: opmerkelijk beleefd of gepolijst op een manier.
Wat betekent urbane in een zin?
Iemand die hoffelijk is, is beleefd en lijkt op zijn gemak in sociale situaties. Ze beschrijft hem als stedelijk en charmant. In gesprek was hij vriendelijk en hoffelijk.
Wie is een stadsmens?
Stedelijke mensen zijn verfijnd, gepolijst, gecultiveerd, verfijnd. Breng genoeg tijd door in een stedelijke omgeving – ga naar concerten en musea, breng tijd door in menigten – en je zult ook stedelijk zijn.
Heeft urbane een positieve connotatie?
Het is een goed woord om de persoon te beschrijven die zachtaardig, elegant en verfijnd is. … Urbain kwam van het Latijnse urbanus, wat "behorend tot een stad" betekent en had ook een gevoel van elegantie. Urbane heeft niet de negatieve connotatie die 'verstedelijkt' heeft en die tegenwoordig in de volkstaal is (althans in landelijke gebieden).
