A crista (/ˈkrɪstə/; meervoud cristae) is een vouw in het binnenmembraan van een mitochondrion. De naam komt uit het Latijn voor kam of pluim, en geeft het binnenmembraan zijn karakteristieke gerimpelde vorm, waardoor er een groot oppervlak ontstaat waarop chemische reacties kunnen plaatsvinden.
Waar zijn de cristae in de mitochondriën?
Mitochondriale cristae zijn de plooien in het binnenste mitochondriale membraan. Deze plooien zorgen voor een groter oppervlak waarin chemische reacties, zoals de redoxreacties, kunnen plaatsvinden.
Wat is cristae, wat is de functie waar het zich bevindt?
Cristae zijn vouwen in het binnenmembraan die zich uitstrekken tot in de matrix, waardoor het functionele oppervlak van het binnenmembraan wordt vergroot - de fysieke locatie van de eiwitcomplexen van de elektronentransportketen die nodig zijn voor OXPHOS.
Waarom zijn er cristae in de mitochondriën?
Om de capaciteit van het mitochondrion om ATP te synthetiseren te vergroten, wordt het binnenmembraan gevouwen om cristae te vormen. Door deze plooien kan een veel grotere hoeveelheid elektronentransportketen-enzymen en ATP-synthase in het mitochondrion worden verpakt.
Waar bevinden de cristae en matrix zich?
Cellen die meer energie nodig hebben, kunnen ook meer hokjes of cristae hebben voor die reacties. De cristae bevatten eiwitten en moleculen die worden gebruikt voor het maken van chemische energie voor de cel. Ten slotte is er de matrix, die de binnenkant van de mitochondriën is, gecreëerd door het binnenmembraan.