Idealiter willen we dat gebruikersverhalen weerspiegelen wat een gebruiker wil bereiken met het product. En als we de dingen identificeren die klanten willen doen, zijn die dingen vaak (maar niet altijd) algemeen genoeg dat ze in kleinere delen moeten worden opgesplitst, zodat we de feedbackcyclus kunnen verkorten.
Wat is het voordeel van het splitsen van een gebruikersverhaal?
Waarom willen we gebruikersverhalen splitsen met behulp van de Hamburger-techniek: Kleinere verhalen zorgen ervoor dat het team vroegtijdig kan falen, Kleinere verhalen zorgen ervoor dat het team snel kan falen, Kleinere verhalen zorgen ervoor dat de team om snel te leren (zowel technisch als gebruikerservaring)
Waarom splitsen we verhalen?
Door verhalen op te splitsen die te groot zijn om te voltooien, krijgt het team beter inzicht in hoeveel inspanning er werkelijk nodig is voor de functionaliteit. Dat wil zeggen, de som van kleine schattingen heeft waarschijnlijk minder fouten dan de schatting voor één grote inspanning. Direct nauwkeuriger worden is beter dan later nauwkeuriger worden.
Wat is het splitsen van gebruikersverhalen?
“Opsplitsen” bestaat uit het opsplitsen van één gebruikersverhaal in kleinere, terwijl de eigenschap behouden blijft dat elk gebruikersverhaal afzonderlijk meetbare bedrijfswaarde heeft.
Wanneer moet je een gebruikersverhaal opbreken?
Je zou een breekpunt moeten zien waarbij de verhalen onpraktisch worden of onverwachts in de lucht vliegen. Wanneer verhalen een opgeblazen gevoel in de sprint veroorzaken, is dit waarschijnlijk een symptoom van niet-verantwoordcomplexiteit. Als die verhalen van 13 punten altijd door meerdere sprints slepen, is het tijd om af te spreken dat je verhalen een grootte van 8 of minder moeten hebben.