Het zijn eigenlijk heel verschillende concepten. "Bescheidenheid" en "nederigheid" worden vaak door elkaar gebruikt, maar het zijn eigenlijk heel verschillende concepten. … Bescheidenheid doet zich vaak voor als nederigheid, maar is, in tegenstelling tot echte nederigheid, huiddiep en uiterlijk in plaats van diep en innerlijk. In het beste geval is bescheidenheid niet meer dan goede manieren.
Wat betekent bescheidenheid en nederigheid?
Nederigheid is de kwaliteit van bereid zijn om de autoriteit, het intellect en de wijsheid of superioriteit van een ander te accepteren of te respecteren, zonder te proberen het uit te dagen of jezelf te laten gelden. Bescheidenheid beschrijft de persoonlijkheidskenmerk of het gedrag van niet pronken met zichzelf, zichzelf uitpraten of zichzelf tentoonstellen.
Is nederigheid en nederigheid hetzelfde?
Het belangrijkste verschil tussen nederigheid en nederigheid is hun grammaticale categorie; nederig is een bijvoeglijk naamwoord, terwijl nederigheid zelfstandig naamwoord. Nederigheid verwijst dus altijd naar een kwaliteit, terwijl nederig verwijst naar het ding of de persoon die bescheiden is.
Wat is het verschil tussen bescheidenheid en bescheidenheid?
Als zelfstandig naamwoord is bescheidenheid
de kwaliteit van bescheiden zijn; een beperkte en niet al te hoge dunk van jezelf en je capaciteiten hebben.
Wat is het verschil tussen nederigheid?
De woorden 'nederig' en 'nederigheid' komen van hetzelfde stamwoord 'humilis'. Humilis is Latijn voor 'laag of dicht bij de grond'. Nederigis een bijvoeglijk naamwoord, dus het wordt gebruikt om iemand te beschrijven, terwijl nederigheid een zelfstandig naamwoord is. Ze betekenen allebei in principe hetzelfde. Iemand die nederig is, is niet arrogant of overdreven trots.
