verwijten
- 1: een uiting van berisping of afkeuring.
- 2: de handeling of actie van verwijten of afkeuren was onberispelijk.
- 4 verouderd: een onderworpen aan censuur of minachting.
Hoe verwijt je iemand?
iemand verwijten (doen) iets Haar werd verweten door collega's voor het lekken van het verhaal naar de pers. iemand iets verwijten (doen) Ze verweet hem zijn wreedheid. verwijt (iemand) + toespraak 'Je weet dat dat niet waar is,' verweet hij haar.
Wat is de betekenis van Reproche?
zelfstandig naamwoord. verwijt [zelfstandig naamwoord] (an) handeling van verwijten . Ze keek hem verwijtend aan.
Wat betekent verwijtend?
Wanneer je iemand verwijten maakt, je uit je teleurstelling over hen, en verwijtend zijn is "vol verwijten" zijn. Het stamwoord is het Oudfranse verwijt, 'schuld, schande of schande'. Definities van verwijtbaar. adjectief. berisping of verwijt uiten, vooral als een correctief.
Wat is een zin voor verwijt?
Ze verwijt snel iedereen die haar eigen hoge normen niet naleeft. Als je iemand verwijtend aankijkt of aanspreekt, laat je zien of zegt dat je teleurgesteld, overstuur of boos bent omdat diegene iets verkeerd heeft gedaan. Hij keek haar verwijtend aan.
