Silaan is zwaarder, dus het heeft grotere Londense krachten Londense krachten Londense dispersiekrachten (LDF, ook bekend als dispersiekrachten, Londense krachten, instantane dipool-geïnduceerde dipoolkrachten, fluctuerende geïnduceerde dipoolbindingen of losjes als van der Waals-krachten) zijn een soort kracht die inwerkt tussen atomen en moleculen die normaal elektrisch symmetrisch zijn; dat wil zeggen, de elektronen zijn … https://en.wikipedia.org › wiki › London_dispersion_force
Londen verspreidingskracht - Wikipedia
en een hoger kookpunt. Tussen water en waterstofsulfide zijn beide polair en hebben dipool-dipoolkrachten, dus ze hebben hogere kookpunten dan methaan of silaan. Maar water heeft waterstofbruggen, wat extra sterke dipool-dipoolkrachten zijn.
Wat voor soort intermoleculaire kracht is SiH4?
Het grotere aantal elektronen in SiH4 verspreid over een groot oppervlak in SiH4 maakt Van der Walls-dispersiekrachten in SiH4 groter dan methaan. Dit maakt de intermoleculaire dispersiekrachten in SiH4 groter dan CH4.
Heeft SiH4 een dipool-dipool?
De SiH4 is niet-polair van aard vanwege zijn symmetrische vorm met vier identieke Si-H-bindingen die hun dipoolmomenten opheffen, resulterend in netto dipoolmoment nul.
Welke krachten zijn er in SiH4?
De les legt in het bijzonder de ion-dipool, dipool-dipool en Londen (of dispersie) krachten uit.
Isis er waterstofbinding in SiH4?
Hier fungeert de Si1-H3 van SiH4 als zowel een waterstofbrugdonor als een elektronendonor. Daarom vormden ze, vergeleken met conventionele waterstofbruggen, IHB-complexen.
