De effectgrootte van de populatie kan worden bepaald door de twee populatiegemiddelde verschillen te delen door hun standaarddeviatie . Waarbij R2 de gekwadrateerde meervoudige correlatie is. Cramer's φ of Cramer's V-methode voor effectgrootte: Chi-kwadraat is de beste statistiek om de effectgrootte voor nominale gegevens te meten.
Hoe wordt de effectgrootte gemeten?
In het algemeen wordt de effectgrootte berekend door het verschil tussen de twee groepen te nemen (bijv. het gemiddelde van de behandelingsgroep minus het gemiddelde van de controlegroep) en dit te delen door de standaarddeviatie van een van de groepen.
Hoe bereken je de effectgrootte uit eerdere onderzoeken?
Je zei dat je een meta-analyseonderzoek hebt gevonden dat het resultaat als gemiddeld verschil opleverde. Die studie had ook de gepoolde variantie moeten opleveren. Deel het gemiddelde verschil door de vierkantswortel van de variantie (ook wel standaardfout genoemd). Dat zou je de effectgrootte moeten geven.
Wat is een voorbeeld van een effectmaat?
Voorbeelden van effectgroottes zijn de correlatie tussen twee variabelen, de regressiecoëfficiënt in een regressie, het gemiddelde verschil of het risico op een bepaalde gebeurtenis (zoals een hartaanval) gebeurt.
Hoe bereken je de Cohen's F-effectgrootte?
Cohen's f 2 (Cohen, 1988) is geschikt voor het berekenen van de effectgrootte binnen een meervoudig regressiemodel waarin de onafhankelijke variabele van belang en deafhankelijke variabele zijn beide continu. Cohen's f 2 wordt gewoonlijk gepresenteerd in een vorm die geschikt is voor de globale effectgrootte: f2=R21−R2.
