Geïnhaleerd stikstofmonoxide (iNO) is een selectieve pulmonale vasodilatator waarvoor het werkingsmechanisme guanylylcyclase-activering omvat, wat leidt tot de productie van cyclisch guanosinemonofosfaat en daaropvolgende ontspanning van de gladde spieren.
Waarvoor wordt geïnhaleerd stikstofmonoxide gebruikt?
Stikstofmonoxide wordt samen met een beademingsmachine (beademingsapparaat) en andere middelen gebruikt voor de behandeling van pasgeboren (voldragen en op korte termijn) baby's met respiratoire insufficiëntie die wordt veroorzaakt door pulmonale hypertensie. Stikstofmonoxide is een gas dat via de neus of mond wordt ingeademd.
Wanneer gebruik je geïnhaleerd stikstofmonoxide?
Stikstofmonoxidedonormoleculen, zoals organische nitraten en natriumnitroprusside, worden gebruikt als systemische middelen voor de behandeling van pulmonale hypertensie (PHT), hartfalen, angina en erectiestoornissen [1]. Geïnhaleerd stikstofmonoxide (iNO)-gas werd in 1999 door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van hypoxische pasgeborenen [2].
Wat gebeurt er als je stikstofmonoxide inademt?
Geïnhaleerd stikstofmonoxide kan snel reageren met zuurstof in de longen om stikstofdioxide te vormen, wat een krachtig irriterend middel is voor de longen. Stikstofmonoxide reageert ook met superoxide-anion om peroxynitriet te vormen, een cytotoxisch oxidatiemiddel dat de werking van oppervlakteactieve stoffen kan verstoren.
Is het inademen van stikstofmonoxide veilig?
Geïnhaleerd stikstofmonoxide (NO) is een selectieve pulmonale vasodilatator, mogelijk nuttig bij de behandeling van pulmonale hypertensie enventilatie-perfusie mismatch. Hoge doses ingeademd NO en het oxidatieve product stikstofdioxide (NO2) kunnen acuut longletsel veroorzaken.
