Oud Engels had een genitief, die zijn sporen heeft achtergelaten in het moderne Engels in de vorm van de bezittelijke uitgang 's (nu soms aangeduid als de Saksische genitief Saxon genitief De bezittelijke vorm van een Engels zelfstandig naamwoord, of meer in het algemeen een zelfstandig naamwoord, wordt van gemaakt door een morfeem als achtervoegsel te gebruiken dat orthografisch wordt weergegeven als 's (de letter s voorafgegaan door een apostrof), en wordt op dezelfde manier uitgesproken als de gewone Engelse meervoudsuitgang (e)s: namelijk als /ɪz/ bij het volgen van een sissend geluid (/s/, … https://en.wikipedia.org › wiki › English_possessive
Engels bezittelijk - Wikipedia
), evenals bezittelijke bijvoeglijke naamwoorden zoals zijn, hun, enz., en in bepaalde woorden afgeleid van bijwoordelijke genitieven zoals eenmaal en daarna.
Wat is de naamval die wordt gebruikt om aan te geven?
Definieer naamval: de definitie van naamval is de naamval die wordt gebruikt om de bron, een eigenschap of kenmerk, of bezit of eigendom van een ding weer te geven.
Waar kwamen de bezittelijke s vandaan?
De 's' aan het einde van een woord dat bezetenheid aangeeft ("The king's fashion sense") komt waarschijnlijk van de Oud-Engelse gewoonte om '-es' toe te voegen aan enkelvoudige genitieve mannelijke zelfstandige naamwoorden(in modern Engels, "The kinges fashion sense"). In deze theorie staat de apostrof voor de ontbrekende 'e'.
Is de naamval bezitterig?
Ook wel de possessive naamval genoemd, de genitief is wanneer we apostrof S ('s) toevoegen om bezit aan te geven, dat iets aan een ander toebehoort of een soort relatie tussen dingen.
Wordt genitief gebruikt in het Duits?
Duits heeft vier naamvallen: nominatief, accusatief, datief en genitief. We gebruiken de genitief om bezit of eigendom uit te drukken. We kunnen meer details geven over een zelfstandig naamwoord met een extra zelfstandig naamwoord in de genitief, bekend als een genitief attribuut. Het genitief-attribuut vertelt ons aan wie iets toebehoort.
