Polyploïdie komt wijdverbreid voor in planten en is een belangrijk mechanisme van aanpassing en soortvorming. … Binnen Rosaceae is het zelf-incompatibiliteitsmechanisme (SI) een wijdverbreid genetisch systeem dat uitkruising bevordert door hermafrodiete planten in staat te stellen zelf- en kruisbestuiving met naaste verwanten te vermijden.
Wat is zelfincompatibiliteit, bespreek het belang ervan in planten?
Zelfincompatibiliteit is een wijdverbreid mechanisme in bloeiende planten dat inteelt voorkomt en uitkruising bevordert. De zelf-incompatibiliteitsreactie wordt genetisch gecontroleerd door een of meer multi-allelische loci en is gebaseerd op een reeks complexe cellulaire interacties tussen het zelf-incompatibele stuifmeel en de stamper.
Hoe is zelfincompatibiliteit een evolutionair voordeel voor bloeiende planten?
Samenvatting. De evolutionaire betekenis van zelf-incompatibiliteit (SI) is traditioneel gekoppeld aan verminderde inteelt door gedwongen uitkruising. Deze visie is gebaseerd op het uitgangspunt dat uitkruisen inteelt vermindert. … Er bestaan complexe (multi-locus en multi-allelische) systemen van SI die inteelt verminderen.
Wat zijn de implicaties van zelfincompatibiliteit voor plantenveredeling?
Zelfincompatibiliteit (SI) mechanismen voorkomen zelfbevruchting bij bloeiende planten op basis van specifiek onderscheid tussen zelf- en niet-zelfpollen. Sindsdeze eigenschap bevordert uitkruising en voorkomt inteelt. Het is een wijdverbreid mechanisme om de seksuele reproductie van planten te beheersen.
Verhindert zelfincompatibiliteit variatie?
Zelf - Incompatibiliteit Factor
Zelf - incompatibiliteit is een mechanisme dat verhindert dat stuifmeel van de ene bloem andere bloemen van dezelfde plant bevrucht. … In deze planten wordt self -incompatibiliteit gecontroleerd door een enkele genlocus met een groot aantal allelen, de S-locus.
