Ionische verbindingen lossen op in water als de energie die wordt afgegeven wanneer de ionen interageren met watermoleculen de energie compenseert die nodig is om de ionische bindingen in de vaste stof te verbreken en de energie die nodig is om scheid de watermoleculen zodat de ionen in de oplossing kunnen worden ingebracht.
Lost een ionische verbinding op in water?
Water lost meestal veel ionische verbindingen en polaire moleculen op. Apolaire moleculen zoals die in vet of olie voorkomen, lossen niet op in water. We zullen eerst het proces onderzoeken dat optreedt wanneer een ionische verbinding zoals keukenzout (natriumchloride) in water oplost.
Kunnen ionische verbindingen niet oplossen in water?
Er zijn opmerkelijke uitzonderingen: ionische verbindingen die sterk polariserende ionen bevatten (kleine en hoge ladingen) lossen meestal niet op in water, maar reageren er eerder mee, of gewoon helemaal niet oplossen. Oxiden zijn het meest voorkomende voorbeeld.
Wat gebeurt er met ionische verbindingen in water?
Wanneer ionische verbindingen in water oplossen, de ionen in de vaste stof scheiden zich en verspreiden zich uniform door de oplossing omdat watermoleculen de ionen omringen en oplossen, waardoor de sterke elektrostatische krachten ertussen worden verminderd. Dit proces vertegenwoordigt een fysieke verandering die bekend staat als dissociatie.
Welke verbindingen lossen niet op in water?
Apolaire verbindingen lossen niet op inwater. De aantrekkingskrachten die tussen de deeltjes in een niet-polaire verbinding werken, zijn zwakke dispersiekrachten. De niet-polaire moleculen worden echter meer door zichzelf aangetrokken dan door de polaire watermoleculen.
