Uitleg: Veel organellen in de eukaryoten hebben op eenvoudige wijze hun eigen functie en compartimentering, werken aan een eigen compartiment en membraan helpt de organellen en de celcomponenten om binnen hun eigen grens.
Hoe komt compartimentalisatie ten goede aan eukaryote cellen?
Compartimentering in eukaryote cellen gaat grotendeels over efficiëntie. Door de cel in verschillende delen te scheiden, kunnen specifieke micro-omgevingen binnen een cel worden gecreëerd. Op die manier kan elk organel alle voordelen hebben die het nodig heeft om zo goed mogelijk te presteren.
Hoe wordt compartimentering bereikt?
Dit wordt bereikt door de structurele samenstelling van dit specifieke organel. Belangrijk is dat individuele organellen door de cel kunnen worden getransporteerd, en dit lokaliseert in wezen hele subcellulaire processen naar regio's waar ze nodig zijn.
Hoe evolueerde compartimentering in eukaryoten?
Eukaryoten ontstonden door endosymbiose. Endosymbiose is een biologische relatie waarbij de ene soort in de andere leeft. Veel vormen van endosymbiose zijn negatief en omvatten een parasiet die binnenin leeft en een grotere gastheer schaadt (beeldvorming van een parasitaire lintworm: dat is een endosymbiotische parasiet).
Hoe wordt een eukaryote cel gecompartimenteerd?
In eukaryote cellen,compartimentering wordt gecreëerd door het gebruik van een reeks interne membranen. Deze membranen omringen de kern, creëren de plooien van het endoplasmatisch reticulum en het Golgi-complex en omringen organellen zoals chloroplasten en mitochondriën.
