Het kernaanwasmodel Ongeveer 4,6 miljard jaar geleden was het zonnestelsel een wolk van stof en gas die bekend staat als een zonnenevel. De zwaartekracht deed het materiaal in elkaar zakken toen het begon te draaien en vormde de zon in het midden van de nevel. Met de opkomst van de zon begon het resterende materiaal samen te klonteren.
Wanneer eindigde de planetaire aanwas?
De terrestrische embryo's groeiden tot ongeveer 0,05 aardmassa's (M ⊕) en stopten met het verzamelen van materie ongeveer 100.000 jaar na de vorming van de zon; daaropvolgende botsingen en samensmeltingen tussen deze lichamen ter grootte van een planeet zorgden ervoor dat terrestrische planeten hun huidige afmetingen kregen (zie Terrestrische planeten hieronder).
Hoe werd planetaire aanwas gevormd?
Vroeger was ons zonnestelsel een schijf van stof en gas in een baan rond de proto-zon. De vaste materialen kwamen met elkaar in botsing en groeiden samen om geleidelijk grotere lichamen te vormen, totdat de vier terrestrische planeten van het zonnestelsel (Mercurius, Venus, Aarde en Mars) werden gevormd.
Wat is planetaire aanwas?
In de planetaire wetenschap is accretie het proces waarbij vaste stoffen agglomereren om steeds grotere objecten te vormen en uiteindelijk planeten worden geproduceerd. De beginvoorwaarden zijn een schijf van gas en microscopisch kleine vaste deeltjes, met een totale massa van ongeveer 1% van de gasmassa. Aanwas moet effectief en snel zijn.
Wat gebeurde er tijdensde perioden van aanwas van de aarde?
Tijdens zijn accretie wordt de aarde verondersteld schokverwarmd te zijn door de inslagen van lichamen ter grootte van een meteoriet en grotere planetesimalen. … Sommige wetenschappers hebben gesuggereerd dat de aarde op deze manier heet genoeg kan zijn geworden om te beginnen te smelten nadat ze tot minder dan 15 procent van haar uiteindelijke volume is gegroeid.
