Monetaristen geloven in beheersing van de geldhoeveelheid die de economie instroomt terwijl de rest van de markt zichzelf kan repareren. Keynesiaanse economen zijn daarentegen van mening dat een verontruste economie in een neerwaartse spiraal blijft, tenzij een interventie consumenten ertoe aanzet meer goederen en diensten te kopen.
Hoe verschillen keynesianen en nieuwe keynesianen?
Voor het New Keynesiaanse raamwerk is het de periode waarin prijzen (en lonen) rigide zijn terwijl het voor de Post-Keynesiaanse traditie een periode is waarin investeringen rigide zijn. … In tegenstelling tot Keynes gaat de nieuwe keynesiaanse versie uit van onvolmaakte concurrentie met starheid in prijzen, wat geld niet-neutraliteit geeft.
Wat is het belangrijkste verschil tussen keynesiaanse en klassieke economie?
De klassieke economie legt weinig nadruk op het gebruik van fiscaal beleid om de totale vraag te beheersen. De klassieke theorie is de basis voor het monetarisme, dat zich alleen concentreert op het beheren van de geldhoeveelheid, door middel van monetair beleid. Keynesiaanse economie suggereert dat regeringen fiscaal beleid moeten voeren, vooral in een recessie.
Over welk beleid zijn keynesianen en monetaristen het eens?
Om het duidelijk te stellen, monetarisme is een parallelle versie van Keynesiaans vraagbeheer. Terwijl Keynesianen naïef geloven dat overheidsuitgaven een bron van economische groei zijn, geloven monetaristen op een even zo naïeve manier dat geldcreatie omwille van het geld stimuleertde economie.
Wat is het probleem met de keynesiaanse theorie?
Het probleem met keynesianisme
Volgens de keynesiaanse visie is de geaggregeerde vraag niet noodzakelijk gelijk aan de productiecapaciteit van de economie; in plaats daarvan wordt het beïnvloed door een groot aantal factoren en gedraagt het zich soms grillig, wat van invloed is op de productie, werkgelegenheid en inflatie.
