Hypercoaguleerbare toestanden zijn meestal genetische (erfelijke) of verworven aandoeningen. De genetische vorm van deze aandoening betekent een persoon wordt geboren met de neiging om bloedstolsels te vormen.
Wat wordt beschouwd als een hypercoaguleerbare toestand?
Abstract. Patiënten worden geacht hypercoaguleerbare toestanden te hebben als ze laboratoriumafwijkingen of klinische aandoeningen hebben die geassocieerd zijn met een verhoogd risico op trombose(pretrombotische toestanden) of als ze terugkerende trombose hebben zonder herkenbare predisponerende factoren (trombose -gevoelig).
Wat zijn de symptomen van hypercoagulatie?
Symptomen zijn onder meer: pijn op de borst. Kortademigheid. Ongemak in het bovenlichaam, inclusief borst, rug, nek of armen.
Symptomen zijn onder meer:
- Plassen minder dan normaal.
- Bloed in de urine.
- Lage rugpijn.
- Een bloedstolsel in de long.
Wat is de meest voorkomende hypercoaguleerbare toestand?
Op basis van de huidige kennis is antifosfolipidensyndroom de meest voorkomende hypercoaguleerbare toestand, gevolgd door factor V Leiden (FVL)-mutatie, protrombinegen G20210A-mutaties, verhoogde factor VIII en hyperhomocysteïnemie. Minder vaak voorkomende aandoeningen zijn tekorten aan antitrombine, proteïne C of proteïne S.
Wat veroorzaakt een protrombotische toestand?
Wat is een primaire hypercoaguleerbare toestand? Primaire hypercoaguleerbare toestanden zijn inherited clotingaandoeningen waarbij er een defect is in een natuurlijk antistollingsmechanisme. Erfelijke aandoeningen zijn onder meer factor V Leiden, protrombinegenmutatie, proteïne C- en S-deficiëntie en antitrombine III-deficiëntie.
