Clair-obscur is het gebruik van contrast tussen licht en donker om belangrijke figuren in een schilderij of tekening te benadrukken en te verlichten. Het werd voor het eerst geïntroduceerd tijdens de Renaissance. Het werd oorspronkelijk gebruikt tijdens het tekenen op gekleurd papier, hoewel het nu wordt gebruikt in schilderijen en zelfs in de bioscoop.
Wat kan clair-obscur worden gebruikt in de kunst?
Dit is een Italiaanse term die letterlijk 'licht-donker' betekent. In schilderijen verwijst de beschrijving naar duidelijke tooncontrasten die vaak worden gebruikt om het volume en de modellering van de afgebeelde onderwerpen te suggereren. Kunstenaars die beroemd zijn om het gebruik van clair-obscur zijn Leonardo da Vinci en Caravaggio.
Wat is de clair-obscur-techniek en waarom wordt deze gebruikt?
In de grafische kunst verwijst de term clair-obscur naar een bepaalde techniek voor het maken van een houtsnede waarbij effecten van licht en schaduw worden geproduceerd door elke toon van een ander houtblok af te drukken. De techniek werd voor het eerst gebruikt in houtsneden in Italië in de 16e eeuw, waarschijnlijk door de graficus Ugo da Carpi.
Waarvoor wordt clair-obscur verlichting gebruikt?
Clair-obscur verwijst naar de manier waarop licht en schaduw worden gebruikt om realistische driedimensionale afbeeldingen te maken op platte tweedimensionale oppervlakken. Clair-obscur gebruikt het contrast tussen licht en donker om afbeeldingen uit te lichten voor een dramatisch effect.
Hoe gebruikten renaissancekunstenaars clair-obscur?
De term "Clair-obscur" is Italiaans voor licht en donker. Tijdens de Renaissance kwam het gebruik ervan weer aan de oppervlakte en wordt het gezien als tekeningen op gekleurd papier, waar de kunstenaar van de basistoon van het papier naar het licht werkte met wit en naar donker met inkt of waterverf. …
