De DSM-5 biedt de volgende criteria om dissociatieve identiteitsstoornis te diagnosticeren: Er zijn twee of meer verschillende identiteiten of persoonlijkheidstoestanden aanwezig, elk met zijn eigen relatief duurzame waarnemingspatroon, met betrekking tot en denken over de omgeving en zichzelf.
Waar dient de DSM 5 voor?
In DSM-5 (American Psychiatric Association 2013) wordt dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) beschreven als een verstoring van de identiteit die wordt gekenmerkt door twee of meer verschillende persoonlijkheidstoestanden of een ervaring van balbezit (zie kader 24-).
Hoe wordt de dissociatieve identiteitsstoornis gediagnosticeerd?
Artsen diagnosticeren dissociatieve stoornissen op basis van een beoordeling van symptomen en persoonlijke geschiedenis. Een arts kan tests uitvoeren om lichamelijke aandoeningen uit te sluiten die symptomen kunnen veroorzaken zoals geheugenverlies en een gevoel van onwerkelijkheid (bijvoorbeeld hoofdletsel, hersenletsel of tumoren, slaaptekort of bedwelming).
Voldoende diagnosecriteria?
Diagnostische criteria voor dissociatieve identiteitsstoornis
Daarom is het eerste criterium voor de diagnose van een dissociatieve identiteitsstoornis de aanwezigheid van twee of meer persoonlijkheden, of de aanwezigheid van een bezeten beeld dat wordt gekenmerkt door verminderd affect, gedrag, bewustzijn, geheugen, perceptie en cognitie.
Had DSM 5 symptomen?
Tekenen en symptomen zijn afhankelijk van het type dissociatieve stoornissen dat u heeft, maar kunnen zijn: Geheugenverlies(geheugenverlies) van bepaalde tijdsperioden, gebeurtenissen, mensen en persoonlijke informatie. Een gevoel los te staan van jezelf en je emoties . Een perceptie van de mensen en dingen om je heen als vervormd en onwerkelijk.
