De apocope is het verlies van een of meer klanken aan het einde van een woord. Deze geluiden kunnen klinkers, medeklinkers of lettergrepen zijn. De apocope kan worden gebruikt met bijvoeglijke naamwoorden, onbepaalde lidwoorden, onbepaalde bijvoeglijke naamwoorden en voornaamwoorden, en met zelfstandige naamwoorden die als titel worden gebruikt en gevolgd door eigennamen.
Wat is apocope in de fonologie?
In de fonologie is apocope (/əˈpɒkəpi/) het verlies (elisie) van een woordfinale klinker. In bredere zin kan het verwijzen naar het verlies van een laatste klank (inclusief medeklinkers) van een woord.
Wat is apocope in taal?
Als de laatste sectie of lettergreep van een woord wordt afgebroken, wordt dit een apocope genoemd. Het woord 'foto' is een apocope van 'foto'. Hoewel sommige apocopes in spraak verschijnen, simpelweg vanwege de manier waarop iemand een woord uitspreekt - bijvoorbeeld door mos te zeggen in plaats van de meeste - functioneren de meeste meer als bijnamen voor langere woorden.
Wat betekent apocope in het Spaans?
Spaanse verkorte vorm van een woord
Apocope is de onderdrukking van enkele letters aan het einde van een woord. Het kan worden toegepast op verschillende soorten woorden, bijvoorbeeld bijvoeglijke naamwoorden, bijwoorden, getallen en zelfstandige naamwoorden. Hier zijn enkele voorbeelden: bueno → buen: buen día.
Wat is syncope in de taalkunde?
In de fonologie is syncope (/ˈsɪŋkəpi/; uit het Oudgrieks: συγκοπή, geromaniseerd: sunkopḗ, lit. 'versnijden') het verlies van een of meer klanken uit het binnenste van een woord, vooralhet verlies van een onbeklemtoonde klinker. … Het tegenovergestelde, waarbij geluiden worden toegevoegd, is epenthesis.
