zelfstandig naamwoord, meervoud ex·i·gen·cies. urgente toestand of karakter; urgentie. Meestal spoedeisende zaken. de behoefte, vraag of vereiste die inherent is aan een omstandigheid, toestand, enz.: de vereisten van het stadsleven.
Is dringend een woord?
adj. 1. die onmiddellijke actie of hulp vereist; dringend; drukken. 2.
Wat betekent dringend?
1: die onmiddellijke hulp of actie nodig heeft. 2: veel eisen of vragen: veeleisend. Voorbeelden: De patiënten werden triageerd zodat urgente gevallen onmiddellijke zorg zouden krijgen.
Wat betekent Exigence?
1: dat wat nodig is in een bepaalde situatie -meestal uitzonderlijk snel in het meervoud gebruikt om te reageren op de eisen van moderne oorlogsvoering- D. B. Ottaway. 2a: de kwaliteit of staat van urgentie. b: een stand van zaken die dringende eisen stelt, een leider moet handelen in een plotselinge noodsituatie.
Wat is urgent in een zin?
1. Wanhopig aan een rommelige kast, verbijsterd door de urgente protocollen van woede, konden we niet zeggen wat er bedoeld werd. 2. Ze werd nog veeleisender over zijn uitspraak.
