Intermetallische verbindingen worden gedefinieerd als vaste fasen waarbij twee of meer metalen of halfmetalen elementen betrokken zijn met een geordende structuur en vaak een goed gedefinieerde en vaste stoichiometrie [1–3].
Wat betekent intermetallisch?
: bestaat uit twee of meer metalen of uit een metaal en een niet-metaal in het bijzonder: een legering met een karakteristieke kristalstructuur en gewoonlijk een vaste intermetallische samenstelling.
Hoe wordt een intermetallische verbinding gevormd?
Intermetallische verbindingen worden gewoonlijk gevormd wanneer legeringselementen, zoals Fe, Cu, Mn, Mg en Sr. worden toegevoegd aan legeringen op basis van Al-Si. Deze elementen worden weergegeven door X in de uitdrukking van de vorming van legeringen. … De effecten van de Fe-fase en andere intermetallische stoffen gevormd door Cu, Mg en Mn werden onderzocht.
Wat zijn voorbeelden van intermetallische verbindingen?
Voorbeelden
- Magnetische materialen, b.v. alnico, sendust, Permendur, FeCo, Terfenol-D.
- Supergeleiders b.v. A15 fasen, niobium-tin.
- Waterstofopslag b.v. AB5 verbindingen (nikkelmetaalhydridebatterijen)
- Shape memory-legeringen, b.v. Cu-Al-Ni (legeringen van Cu3Al en nikkel), Nitinol (NiTi)
- Coating materialen b.v. NiAl.
Wat is het verschil tussen legering en Intermetallics?
Legers, ook wel vaste oplossingen genoemd, zijn willekeurige mengsels van metalen, waarin het elementaire kristalstructuur van een van de samenstellende elementen wordt aangenomen. Intermetallische verbindingen zijn verbindingen met een gedefinieerde stoichiometrie en kristalstructuur, met specifieke locaties toegewezen voor de atomen van elk samenstellend element.
